మావోయిస్ట్ కమ్యూనిస్ట్ సెంటర్ ఆఫ్ ఇండియా
మావోయిస్ట్ కమ్యూనిస్ట్ సెంటర్ ఆఫ్ ఇండియా | |
|---|---|
| స్థాపన తేదీ | 1975 |
| రద్దైన తేదీ | 2004 |
| విలీనం | కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా (మావోయిస్ట్) |
| రాజకీయ విధానం |
|
| రాజకీయ వర్ణపటం | వామపక్ష రాజకీయాలు |
మావోయిస్ట్ కమ్యూనిస్ట్ సెంటర్ ఆఫ్ ఇండియా అనేది భారతదేశంలోని అతిపెద్ద రెండు సాయుధ మావోయిస్ట్ గ్రూపులలో ఒకటి. 2004 సెప్టెంబరులో పీపుల్స్ వార్ గ్రూప్‌తో కలిసి కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా (మావోయిస్ట్) గా ఏర్పడింది.
ఎంసిసి
[మార్చు]1975లో ఈ బృందం మావోయిస్టు కమ్యూనిస్ట్ సెంటర్‌గా పేరు తెచ్చుకుంది. అయితే, అనేక సంవత్సరాల రాజకీయ, సాయుధ కార్యకలాపాలు ఉన్నప్పటికీ, సమూహం జంగల్ మహల్ ప్రాంతంలో పురోగతి సాధించలేకపోయింది. 1976లో దేశంలోని ఇతర ప్రాంతాలకు తన కార్యకలాపాలను విస్తరించాలని నిర్ణయించింది. త్వరలో ఇది తూర్పు బీహార్‌లో కార్యకలాపాలు ప్రారంభించింది. దీని కోసం ఎంసిసి ద్వారా అపెక్స్ బెంగాల్-బీహార్ స్పెషల్ ఏరియా కమిటీని ఏర్పాటు చేశారు.
ఛటర్జీ 1982లో మరణించారు. అతని మరణం తరువాత, ఎంసిసి అంతర్గత విభేదాలతో చిక్కుకుంది. ఛటర్జీ వారసుడు శివేజీ, అతని డిప్యూటీ రామధర్ సింగ్ వ్యక్తిగత వినాశనాల విధానంపై విభేదించారు. సింగ్ విడిపోయి బదులుగా కను సన్యాల్ సమూహంలో చేరాడు. 1980 మధ్య-చివరిలో, ఎంసిసి నాయకత్వాన్ని సంజయ్ దుసాద్, ప్రమోద్ మిశ్రా తీసుకున్నారు. ఈ సమయంలో, సమూహం ప్రభావం బీహార్ మధ్య ప్రాంతాలకు వ్యాపించింది. సమూహం ఇప్పుడు 500 హోల్‌టైమ్ కేడర్‌లు, 10 000 మంది సభ్యులతో లెక్కించబడింది. ఎంసిసి బహుజన సంస్థలలో క్రాంతికారి కిసాన్ కమిటీ (విప్లవ రైతుల కమిటీ), జన సురక్ష సంఘర్ష్ మంచ్ (పీపుల్స్ డిఫెన్స్ స్ట్రగుల్ బ్లాక్), క్రాంతికారై బుద్ధిజీవి సంఘ్, క్రాంతికారి ఛత్ర లీగ్ (రివల్యూషనరీ స్టూడెంట్స్ లీగ్) ఉన్నాయి. పార్టీ సాయుధ విభాగాన్ని లాల్ రస్ఖా దళ్ (రెడ్ డిఫెన్స్ ఫోర్స్) అని పిలిచేవారు.[1]
గ్రామీణ బీహార్‌లో సుశీల్ రాయ్ అలియాస్ సోమ్ నాయకత్వంలో కొన్ని ప్రాంతాలలో పార్టీ ప్రధాన శక్తిగా మారింది. దాని ప్రభావం జేబుల్లో పార్టీ ప్రజాకోర్టుల వ్యవస్థతో సమాంతర న్యాయ వ్యవస్థను నడిపింది. ఆ ప్రాంతంలోని అనేక కుల ఆధారిత సాయుధ సమూహాలలో ఒకటిగా మారడంతో పార్టీ విస్తరణ జరిగింది. పార్టీ నిమ్న-కుల బీహారీలను సమీకరించింది. ఉన్నత-కుల ప్రయోజనాలను కాపాడుకునే వివిధ మిలీషియా గ్రూపులతో తరచుగా ఘర్షణ పడింది. 1994 ఏప్రిల్ 4న జెహనాబాద్ జిల్లాలో ఎంసిసి మిలీషియా 5 మంది కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా (మార్క్సిస్ట్-లెనినిస్ట్) లిబరేషన్ సభ్యులను హతమార్చడం వంటి ఇతర నక్సలైట్ గ్రూపులతో కొన్ని సార్లు ఘర్షణ పడింది. ఎంసిసి మిలీషియా కార్యకలాపాలు 1990 నాటికి గరిష్ట స్థాయికి చేరుకున్నాయి.[2]
1993 సెప్టెంబరులో ఎంసిసి, కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా (మార్క్సిస్ట్-లెనినిస్ట్) పీపుల్స్ వార్, కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా (మార్క్సిస్ట్-లెనినిస్ట్) పార్టీ ఐక్యత తమ పోరాటాలను సమన్వయం చేయాలని నిర్ణయించాయి. ఫలితంగా మూడు పార్టీల కార్యకర్తల భాగస్వామ్యంతో ఆల్ ఇండియా పీపుల్స్ రెసిస్టెన్స్ ఫోరమ్ ఏర్పడింది. ఆల్ ఇండియా పీపుల్స్ రెసిస్టెన్స్ ఫోరమ్ 1994 మార్చి 21న దాదాపు 100 000 మంది పాల్గొనే సామూహిక ర్యాలీని నిర్వహించింది.[3]
ఆర్సీసీఐ (ఎం), 2వ సిసితో విలీనం
[మార్చు]2003 జనవరిలో షంషేర్ సింగ్ షెరీ నేతృత్వంలోని ఎంసిసి, పంజాబ్ -ఆధారిత రివల్యూషనరీ కమ్యూనిస్ట్ సెంటర్ ఆఫ్ ఇండియా (మావోయిస్ట్) విలీనమయ్యాయి. ఏకీకృత సంస్థ పేరును మావోయిస్ట్ కమ్యూనిస్ట్ సెంటర్ ఆఫ్ ఇండియాగా మార్చారు. 2003 మే 19న కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియా (మార్క్సిస్ట్-లెనినిస్ట్) రెండవ సెంట్రల్ కమిటీ ప్రశాంత్ బోస్ నేతృత్వంలోని ఎంసిసిఐలో విలీనం చేయబడింది. సిపిఐ(ఎంఎల్) 2వ సిసి విలీనం కోసం తన అనుకూల- లిన్ బియావో స్టాండ్‌ను ఉపసంహరించుకోవలసి వచ్చింది.
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Singh, Prakash. The Naxalite Movement in India. New Delhi: Rupa & Co., 1999. p. 122.
- ↑ Singh, Prakash. The Naxalite Movement in India. New Delhi: Rupa & Co., 1999. p. 125-126.
- ↑ Singh, Prakash. The Naxalite Movement in India. New Delhi: Rupa & Co., 1999. p. 141.
- ఎ స్పెక్టర్ హాంటింగ్ ఇండియా, ది ఎకనామిస్ట్ వాల్యూమ్ 380 నంబర్ 8491, 19–25 ఆగస్టు 2006.
