హలీనా కుజ్మెంకో
అగఫ్యా "హాలినా" ఆండ్రివ్నా కుజ్మెంకో ( 1897–1978) ఉక్రేనియన్ ఉపాధ్యాయురాలు, అరాచక విప్లవకారిణి. దక్షిణ ఉక్రెయిన్కు వెళ్లిన తర్వాత, ఆమె స్వేచ్ఛావాద కమ్యూనిస్ట్ సమాజాన్ని స్థాపించడానికి ఒక సామూహిక ఉద్యమం అయిన మఖ్నోవ్ష్చినాలో ప్రముఖ వ్యక్తిగా మారింది . కుజ్మెంకో ఉద్యమం యొక్క విద్యా కార్యకలాపాలకు నాయకత్వం వహించింది, ఉక్రెయిన్ీకరణను ప్రోత్సహించింది, మహిళల హక్కుల కోసం బహిరంగ న్యాయవాదిగా వ్యవహరించింది . తన భర్త, అరాచకవాద సైనిక నాయకుడు నెస్టర్ మఖ్నోతో కలిసి , 1921లో ఆమె ఉక్రెయిన్లోని రాజకీయ అణచివేత నుండి బహిష్కరణకు పారిపోయింది . పోలాండ్లో విధ్వంసక కార్యకలాపాల కోసం జైలులో ఉన్నప్పుడు , ఆమె తన కుమార్తె ఎలెనా మిఖ్నెంకోకు జన్మనిచ్చింది , ఆమెను ఆమె తనతో పాటు పారిస్కు తీసుకువచ్చింది . ఆమె భర్త మరణం తరువాత, రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం ప్రారంభమైనప్పుడు ఆమెను బలవంతపు శ్రమ కోసం బహిష్కరించారు , మొదట నాజీలు, తరువాత సోవియట్లు ఆమెను విడుదల చేశారు . ఆమె విడుదలైన తర్వాత, ఆమె తన చివరి రోజులను కజఖ్ SSR లో తన కుమార్తెతో గడిపింది .
జీవితచరిత్ర
[మార్చు]9 జనవరి 1897న [ OS 28 డిసెంబర్ 1896], అగఫ్యా ఆండ్రివ్నా కుజ్మెంకో, తరువాత హలీనా ఆండ్రివ్నా కుజ్మెంకోగా పిలువబడింది, కైవ్లో జన్మించారు. ఆమె పుట్టిన తర్వాత, ఆమె తల్లిదండ్రులు ఖెర్సన్ గవర్నరేట్ (ఇప్పుడు కిరోవోహ్రాడ్ ఒబ్లాస్ట్ ) లోని ఎలిసావెట్గ్రాడ్ రైయాన్లోని పిష్చాని బ్రిడ్ [ UK ] గ్రామానికి వెళ్లారు . ఆమె తండ్రి, మాజీ రైతు, హలీనాకు 10 సంవత్సరాల వయసులో వ్యవసాయానికి తిరిగి రాకముందు నైరుతి రైల్వేలలో. 1916లో, కుజ్మెంకో డోబ్రోవెలిచ్కివ్కాలోని మహిళా ఉపాధ్యాయుల సెమినరీ నుండి పట్టభద్రురాలైంది , తరువాత దక్షిణ ఉక్రేనియన్ గ్రామమైన హులియైపోల్లోని ఒక ప్రాథమిక పాఠశాలలో నియమించబడింది , అక్కడ ఆమె కొత్తగా స్థాపించబడిన ఉక్రేనియన్ రాష్ట్ర పాఠ్యాంశాల్లో భాగంగా ఉక్రెయిన్ చరిత్ర, ఉక్రేనియన్ భాషను బోధించింది . [1]
విప్లవాత్మక కార్యకలాపాలు
[మార్చు]కుజ్మెంకో స్నేహితుల్లో ఒకరు ఆమెను "మఖ్నో అనే బందిపోటు" కథలను ఉటంకిస్తూ హులైపోల్కు వెళ్లవద్దని హెచ్చరించారు. 1919 వసంతకాలంలో, ఆమె ఈ నెస్టర్ మఖ్నోను కలుసుకుని అతనితో ప్రేమ సంబంధాన్ని ప్రారంభించింది. 1919 వేసవి నాటికి, ఆమె అతని భార్య అయ్యింది. కుజ్మెంకో స్వస్థలమైన పిశ్చానీ బ్రిడ్లోని ఒక చర్చిలో వారి వివాహం జరిగిందని కొన్ని ఖాతాలు చెబుతున్నాయి, అయితే కుజ్మెంకో తరువాత వారు ఎప్పుడూ చర్చి వివాహం చేసుకోలేదని ఖండించారు. దక్షిణ ఉక్రెయిన్ అంతటా సాధారణంగా బాట్కో (ఇంగ్లీష్: తండ్రి ) అని పిలువబడే ఆమె కొత్త భర్త వలె , కుజ్మెంకోకు కూడా గౌరవార్థకం: మతుష్కా (ఇంగ్లీష్: తల్లి ) లభించింది.[2]
ఆ తరువాత ఆమె దక్షిణ ఉక్రెయిన్లో లిబర్టేరియన్ కమ్యూనిస్ట్ సమాజాన్ని స్థాపించడానికి ఒక సామూహిక ఉద్యమం అయిన మఖ్నోవ్ష్చినాలో ప్రముఖ భాగస్వామిగా మారింది . కుజ్మెంకో యాంటీ-మఖ్నోవిస్ట్ కార్యకలాపాల కమిషన్ ఏర్పాటులో పాల్గొన్నారు, ఉక్రెయిన్ విప్లవాత్మక తిరుగుబాటు సైన్యంలో మెషిన్ గన్ ఆపరేటర్గా చురుకుగా పోరాడారు. మఖ్నోవ్ష్చినాలో ప్రముఖ మహిళా వ్యక్తిగా, ఆమె మహిళలు, వారి హక్కుల "అలసిపోని రక్షకురాలు"గా మారింది, అత్యాచారానికి పాల్పడిన అనేక మంది మఖ్నోవిస్టులను వ్యక్తిగతంగా ఉరితీసినట్లు తెలుస్తోంది.[3]
కుజ్మెంకో ఈ ప్రాంతం యొక్క విద్యా కార్యక్రమాలకు నాయకత్వం వహించారు, ఇవి కాటలాన్ విద్యావేత్త ఫ్రాన్సిస్క్ ఫెర్రర్ కృషి నుండి ప్రేరణ పొందాయి . ప్రాంతీయ ఉపాధ్యాయ సంఘం అధ్యక్షురాలిగా, ఆమె మఖ్నోవ్ష్చినాలో చేరడానికి అనేక మంది ఉపాధ్యాయులను ప్రభావితం చేసింది, ఆమె సొంత ఊరికి చెందిన అనేక మంది ఉపాధ్యాయులను వారి మఖ్నోవిస్ట్ సానుభూతి కోసం ఎర్ర సైన్యం ఉరితీసింది. ఆమె విద్యా ప్రయత్నాలు ఈ కార్యకలాపాలకు నిధులు సమకూర్చడం, మఖ్నోవిస్టుల నియంత్రణలో ఉన్న సరిహద్దు ప్రాంతాలలో విద్యను నిర్వహించడం, ఉమ్మడి ఉపాధ్యాయ-తల్లిదండ్రుల మండలి ద్వారా పాఠశాలల నిర్వహణ, కొత్త పాఠశాల పాఠ్యాంశాల అభివృద్ధిపై దృష్టి సారించాయి. అదే సమయంలో, తరచుగా పేద పాఠశాల పిల్లలకు ఆహారం ఇవ్వడానికి ప్రయత్నాలు జరిగాయి. అరాచకవాదుల సైనిక ఓటమికి ముందు, ఈ వ్యవస్థను సాధారణంగా రైతులు, ఉపాధ్యాయులు, పిల్లలు బాగా స్వీకరించారు. [4]
మఖ్నోవ్ష్చిన ఉక్రెయిన్ను ప్రోత్సహించడంలో కుజ్మెంకో ఒక చిన్న మేధావుల బృందానికి నాయకత్వం వహించారు , మఖ్నోవిస్ట్ ప్రచురణలలో ఉక్రేనియన్ భాష వాడకాన్ని పెంచడానికి, ఉక్రేనియన్ జాతీయవాదం వైపు ఉద్యమాన్ని ప్రభావితం చేయడానికి ప్రత్యేకంగా కృషి చేశారు . ఈ బృందం సెప్టెంబర్ 1919లో మఖ్నోవిస్ట్లు, ఉక్రేనియన్ పీపుల్స్ రిపబ్లిక్ మధ్య క్లుప్తమైన సయోధ్యను ప్రోత్సహించింది, అదే సమయంలో శ్వేతజాతి ఉద్యమానికి వ్యతిరేకంగా నిర్ణయాత్మక వైఖరిని తీసుకుంది, జాతీయ విముక్తికి స్వేచ్ఛావాద విధానాన్ని ముందుకు తెచ్చింది. కానీ మఖ్నోను పడగొట్టడానికి, తిరుగుబాటు సైన్యాన్ని ఉక్రేనియన్ పీపుల్స్ ఆర్మీలో ఏకీకృతం చేయడానికి ఒక జాతీయవాద కుట్రను కనుగొన్న తరువాత , కుజ్మెంకో కూడా పాల్గొన్నట్లు ఆరోపణలు ఎదుర్కొంటున్న మఖ్నోవిస్ట్లు సైమన్ పెట్లియురా చుట్టూ ఉన్న శక్తులకు వ్యతిరేకంగా మారారు, మిగిలిన జాతీయవాదులను ఉద్యమ నాయకత్వం నుండి తొలగించారు. ఉక్రేనియన్ సాంస్కృతిక కార్యకర్తలు మఖ్నోవ్ష్చినాలో తమ కార్యకలాపాలను కొనసాగించారు, కుజ్మెంకో స్వయంగా తన సొంత ఉక్రేనైజేషన్ ప్రయత్నాలను కొనసాగించారు, కానీ అంతర్జాతీయవాదం యొక్క అరాచకవాద సిద్ధాంతం గెలిచినందున, ఉద్యమంలో జాతీయవాద ధోరణులు నిర్ణయాత్మకంగా అణగదొక్కబడ్డాయి. [5]
నవంబర్ 1920లో పెరెకోప్ ముట్టడి తర్వాత , బోల్షెవిక్లు మఖ్నోవిస్టులపై దాడి చేశారు, వారిని వెనుకకు నెట్టారు. తరువాతి గెరిల్లా యుద్ధ కాలంలో , సోవియట్ చరిత్రకారుడు మిఖాయిల్ కుబానిన్, కుజ్మెంకో "జాతివాద సమూహం" ప్రభావం పెరిగిందని, మఖ్నోవ్ష్చిన ఉక్రేనియన్ జాతీయవాదం వైపు ఎక్కువగా ఆకర్షితులయ్యారని, అయితే దాని అరాచకవాద సిద్ధాంతకర్తలు చాలా మంది ఉద్యమం నుండి నిష్క్రమించడం ప్రారంభించారని ఆరోపించారు. కుబానిన్ స్వయంప్రతిపత్తి యొక్క అరాచకవాద సిద్ధాంతాలను జాతీయవాదంతో గందరగోళపరిచాడని పేర్కొంటూ మఖ్నో స్వయంగా ఈ ఆరోపణను తిరస్కరించారు. అమెరికన్ చరిత్రకారుడు ఫ్రాంక్ సిస్సిన్ తరువాత మఖ్నో ఎప్పుడూ జాతీయవాది కాదని తిరస్కరించినప్పటికీ, కుజ్మెంకో జాతీయవాది కాదని మఖ్నో స్వయంగా చేసిన వాదనలను కూడా అతను వివాదం చేశాడు, "ఇది ఆమె గురించి తెలిసిన దానితో ఏకీభవించదు" అని పేర్కొన్నాడు. ఆమె 1922 వరకు జాతీయవాద అభిప్రాయాలను సమర్థిస్తూనే ఉందని, ఆమె బహిష్కరణలో ఉన్న సమయంలో ఉక్రేనియన్ జాతీయవాదం పట్ల ఆమెకున్న సానుభూతిని కోల్పోయిందని ఐజాక్ టెపర్ వాదించారు. [6]
1921 ఆగస్టు 13న, కుజ్మెంకో తన భర్త, 100 మంది అశ్వికదళంతో కలిసి పోలాండ్ వైపు తిరోగమనంలో చేరారు.[7] తిరోగమన సమయంలో, వారు పిష్చన్యీ బ్రిడ్ గుండా వెళ్లారు, అక్కడ ఆమె తన తల్లిదండ్రులను వారితో రావాలని ఒప్పించడానికి ప్రయత్నించింది. కానీ వారు నిరాకరించారు, వెంటనే వెంబడిస్తున్న ఎర్ర సైన్యం వారిని కాల్చి చంపింది.[8] మఖ్నో తీవ్రంగా గాయపడిన ఎర్ర సైన్యంతో వరుస ఘర్షణల తరువాత, ఆగస్టు 28న వారు డ్నీస్టర్ దాటి రొమేనియా ప్రవేశించారు.[9] కుజ్మెంకో, మఖ్నోలకు బుకారెస్ట్ వెళ్లడానికి అనుమతి ఇవ్వడానికి ముందు వారు కొంతకాలం బ్రాసోవ్ నిర్బంధ శిబిరంలో ఉన్నారు.[10]
బహిష్కరణ
[మార్చు]
మఖ్నోవిస్టుల అప్పగింతపై రొమేనియన్, ఉక్రేనియన్ సోవియట్ ప్రభుత్వాల మధ్య జరిగిన చర్చల ఉద్రిక్త కాలం తరువాత, 11 ఏప్రిల్ 1922న, వారు రొమేనియాను విడిచిపెట్టి సరిహద్దును దాటి పోలాండ్లోకి ప్రవేశించారు . కుజ్మెంకో, మఖ్నో, వారి 17 మంది మద్దతుదారులను తరువాత స్ట్రాజాల్కోవోలోని ఒక నిర్బంధ శిబిరానికి తరలించారు , అక్కడ వారు సగం సంవత్సరం పాటు నిర్బంధించబడ్డారు. జూలై 18న, కుజ్మెంకో ప్రభుత్వం వారి విడుదలను అనుమతించాలని అభ్యర్థించడానికి వార్సాకు వెళ్లారు , కానీ ఆమెను హోం మంత్రిత్వ శాఖ త్వరగా తొలగించింది. ఆ తర్వాత ఆమె సోవియట్ ఉక్రెయిన్ ప్రతినిధులను కలుసుకుంది , ఆమెతో మఖ్నోవిస్టులు గలీసియాలో వేర్పాటువాద తిరుగుబాటుకు నాయకత్వం వహించాలనే వారి ప్రణాళికను చర్చించారు , అసంతృప్తి చెందిన మఖ్నోవిస్ట్ ఇంటర్నీలకు డబ్బు, మద్దతు కోసం అడిగారు. జూలై 22న, ఆమె ఉక్రేనియన్ సోవియట్ రాజధాని ఖార్కివ్ను సందర్శించడానికి వీసా కోసం అభ్యర్థనను సమర్పించింది , అదే సమయంలో అరాచకవాద రాజకీయ ఖైదీలందరినీ విడుదల చేయాలని, రాజకీయ అణచివేతను అంతం చేయాలని, ఉక్రెయిన్లో అనేక పౌర స్వేచ్ఛలను విస్తరించాలని డిమాండ్ చేస్తూ , ప్రతిగా మఖ్నోవిస్ట్ ఉద్యమాన్ని పూర్తిగా నిరాయుధీకరణ చేయాలని డిమాండ్ చేసింది. అయితే, ఈ నిబంధనలను ఉక్రేనియన్ సోవియట్ ప్రభుత్వం నిష్క్రియాత్మకంగా మాత్రమే తీర్చింది, ఇది మఖ్నోవిస్టులను పోలిష్ వ్యతిరేక కుట్రలో చిక్కుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తోంది , ఇది తరువాత అప్పగించడానికి దారితీస్తుందని ఆశించింది. [11]

త్వరలోనే, మఖ్నోవిస్టులు గలీసియాలో సోవియట్ మద్దతుతో వేర్పాటువాద తిరుగుబాటుకు కుట్ర పన్నారని పోలిష్ ప్రభుత్వం ఆరోపించింది, రాజద్రోహం అభియోగం మోపింది . జైలులో ఉండి విచారణ కోసం ఎదురుచూస్తున్న సమయంలో, అక్టోబర్ 30, 1922న, కుజ్మెంకో తన కుమార్తెకు జన్మనిచ్చింది: ఎలెనా మిఖ్నెంకో . మఖ్నోవిస్టుల విచారణ చివరికి వారి నిర్దోషిగా విడుదలైంది, దీనికి కుజ్మెంకో ఆశ్చర్యకరమైన ఉత్సాహంతో స్పందించారు. డిసెంబర్ 3, 1923న, మఖ్నోవిస్టులను చివరకు కస్టడీ నుండి విడుదల చేసి నివాస అనుమతులు జారీ చేశారు, మఖ్నో, కుజ్మెంకోలకు టోరున్లో ఉండటానికి అనుమతి ఇచ్చారు . కొన్ని వారాల తర్వాత వారు నగరానికి చేరుకున్నారు, మొదట స్థానిక హోటల్లో బస చేసి, ఆపై ఖరీదైన అద్దెతో కూడిన అపార్ట్మెంట్ను కనుగొన్నారు. బహిష్కరణ జీవితంలోని ఒత్తిడి, అధికారుల నిరంతర నిఘా, అప్పుడప్పుడు అరెస్టులతో కలిపి, కుజ్మెంకో, మఖ్నో మధ్య సంబంధం క్షీణించడానికి దారితీసింది. ఈ కాలంలో, ఈ జంట తరచుగా వాదించుకున్నారు, మఖ్నో వారి సహ-ప్రతివాది ఇవాన్ ఖ్మారాతో కుజ్మెంకోకు సంబంధం ఉందని కూడా ఆరోపించాడు. [12]

చివరికి ఆ కుటుంబం పారిస్కు తరలివెళ్లింది , అక్కడ కుజ్మెంకో, మఖ్నో తమను తాము నిలబెట్టుకోవడానికి తగినంత డబ్బు సంపాదించడానికి చిన్న చిన్న ఉద్యోగాలు చేశారు. 1927లో, ఈ జంట చివరకు విడాకులు తీసుకున్నారు, కుజ్మెంకో పారిస్ను విడిచిపెట్టి సోవియట్ అనుకూల ఉక్రేనియన్ బహిష్కృతుల సంస్థలో చేరారు, దానిలో ఆమె ఉక్రెయిన్కు తిరిగి రావడానికి పదేపదే విఫల ప్రయత్నాలు చేసింది. మార్చి 1934 నాటికి, మఖ్నో ఆరోగ్యం పూర్తిగా క్షీణించింది, కుజ్మెంకో అతన్ని ఆసుపత్రికి తరలించారు, అతని చివరి రోజుల్లో క్రమం తప్పకుండా అతనిని సందర్శించారు, అతను మరణించినప్పుడు అతని పక్కనే ఉన్నారు. ఆమె తన కుమార్తెతో కలిసి అతని అంత్యక్రియలకు హాజరయ్యారు, కానీ ఆమె మాట్లాడలేనంత దుఃఖంతో మునిగిపోయిందని నివేదించబడింది. కొన్ని నెలల తర్వాత, ఆమె అరాచక-సిండికలిస్ట్ జర్నల్ ప్రోబుజ్డెనీకి ఒక లేఖ పంపింది , దీనిలో ఆమె జాతీయవాద పత్రిక నోవా పోరాలో ప్రచురించబడిన పరువు నష్టం కలిగించే వ్యాసం నుండి తన దివంగత భర్తను సమర్థించింది , అతనిపై ఉన్న అనేక ఆరోపణలను స్పష్టంగా ఖండించింది, అతని, మఖ్నోవ్ష్చిన యొక్క సంక్షిప్త జీవిత చరిత్రను రాసింది. మఖో జ్ఞాపకాల యొక్క రెండవ, మూడవ సంపుటాల మాన్యుస్క్రిప్ట్లను కూడా ఆమె చూసుకుంది, వాటిని ఒక సహాయ కమిటీకి అప్పగించింది, వారు వాటిని ప్రచురణ కోసం వోలిన్కు అప్పగించారు .[13]
రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం ప్రారంభమయ్యే వరకు కుజ్మెంకో తన కుమార్తెతో ఫ్రాన్స్లోనే ఉండిపోయింది , ఆ తర్వాత వారిని నాజీలు బంధించి బెర్లిన్కు బహిష్కరించారు , అక్కడ వారిని బలవంతంగా కార్మికులుగా ఉపయోగించారు . బెర్లిన్ యుద్ధం తరువాత , వారిని సోవియట్లు అరెస్టు చేసి కైవ్కు అప్పగించారు, అక్కడ కుజ్మెంకోకు విప్లవ వ్యతిరేక ఆందోళన ఆరోపణలపై మోర్డోవియాలో ఎనిమిది సంవత్సరాల కఠిన శ్రమ శిక్ష విధించబడింది . స్టాలిన్, తరువాత , కుజ్మెంకో తన కుమార్తెతో జాంబిల్లో తిరిగి కలవడానికి అనుమతించబడింది , అక్కడ ఆమె ఒక పత్తి కర్మాగారంలో పనిచేసింది, 23 మార్చి 1978న ఆమె మరణించే వరకు కజఖ్ నగరంలో నివసించింది .
మూలాలు
[మార్చు]- ↑ Peters 1970, p. 102.
- ↑ Peters 1970, p. 103.
- ↑ Patterson 2020, pp. 35–36.
- ↑ Chop 2007a, pp. 128–134.
- ↑ Sysyn 1977, pp. 290–292.
- ↑ Sysyn 1977, pp. 292–293.
- ↑ Skirda 2004, p. 259.
- ↑ Malet 1982, p. 187.
- ↑ Skirda 2004, pp. 259–260.
- ↑ Darch 2020, pp. 129–130.
- ↑ Darch 2020, p. 134.
- ↑ Darch 2020, pp. 137–138.
- ↑ Skirda 2004, pp. 286–287.