సాండ్రా శామ్యూల్

సాండ్రా శామ్యూల్ (జననం 1964) 2008 ముంబై ఉగ్రవాద దాడుల సమయంలో భారతదేశంలోని ముంబైలో మోషే హోల్ట్జ్ బర్గ్ అనే రెండేళ్ల యూదు బాలుడిని రక్షించినందుకు అంతర్జాతీయ గుర్తింపు పొందిన భారతీయ నానీ. శామ్యూల్ నారిమన్ హౌస్ అని పిలువబడే యూదుల అవుట్ రీచ్ సెంటర్ లో కేర్ టేకర్ గా పనిచేస్తున్నారు, దీనిని లష్కరే తోయిబా (ఎల్ ఇటి) లక్ష్యంగా చేసుకుంది. భవనంపై జరిగిన దాడిలో హోల్ట్జ్ బర్గ్ తల్లిదండ్రులిద్దరినీ లష్కరే తోయిబా ఉగ్రవాదులు హతమార్చారు. ఈ సంఘటన తరువాత, శామ్యూల్ హోల్ట్జ్బర్గ్తో ఇజ్రాయిల్కు మకాం మార్చారు, 2010 లో శాశ్వత నివాసం, గౌరవ ఇజ్రాయిల్ పౌరసత్వం పొందారు. శామ్యూల్ పశ్చిమ జెరూసలెంలో నివసిస్తున్నారు, వికలాంగ పిల్లలు, పెద్దలకు పునరావాస సేవలను అందించే ఇజ్రాయిల్ ఫౌండేషన్ ఎఎల్ఇహెచ్ స్థానిక కేంద్రంలో పనిచేస్తున్నారు.

నేపథ్యం

శామ్యూల్ 2003 నుంచి ముంబై చాబాద్ హౌస్ లో ఉంటూ రబ్బీ గావ్రియల్ హోల్ట్జ్ బర్గ్, ఆయన భార్య రివ్కా వద్ద పనిచేస్తున్నారు. గ్లోబల్ ఆర్థడాక్స్ జ్యూయిష్ చబాద్ ఉద్యమం నడుపుతున్న హౌస్ కు హోల్ట్జ్ బర్గ్ లు ఇజ్రాయెల్ లో జన్మించిన డైరెక్టర్లు. శామ్యూల్ పుట్టినప్పటి నుండి హోల్ట్జ్ బర్గ్ ల కుమారుడు మోషేను చూసుకునే నానీగా ఉన్నారు. శామ్యూల్ వారిని "నా రబ్బీ", "నా రివ్కీ" అని పిలిచేదని పేర్కొన్నారు. 2003 లో ఆమె అక్కడ పనిచేయడం ప్రారంభించినప్పుడు, ఇది తాత్కాలిక ఉద్యోగం అని భావించారు, కాని ఆమె "వారి ఉదారమైన, ధైర్యవంతమైన స్ఫూర్తికి ఆకర్షితుడయ్యాను" అని పేర్కొంది. మోషే పుట్టినప్పుడు, ఆమె నానీ పాత్రను తీసుకుంది.

జూన్ 2008లో, మెకానిక్ గా పనిచేసే కేరళ వాసి అయిన ఆమె భర్త జాన్, నిర్ధారణ కాని అనారోగ్యంతో నిద్రలో అకస్మాత్తుగా మరణించారు. దాడి జరిగిన సమయంలో ఆమెకు 18, 25 ఏళ్ల వయసున్న మార్టిన్, జాక్సన్ అనే ఇద్దరు కుమారులు ఉన్నారు. ఆమె క్రిస్టియన్. శామ్యూల్ కుటుంబం వాస్తవానికి గోవాకు చెందినది, కానీ ఆమె తన జీవితంలో ఎక్కువ భాగం ముంబైలో గడిపింది.

నారిమన్ హౌస్ పై దాడి

2008 నవంబర్ 26న ముంబై దాడులు ప్రారంభం కాగానే కొందరు దుండగులు చాబాద్ ఇంట్లోకి ప్రవేశించి లోపల ఉన్న వారిపై కాల్పులు జరిపారు. రివ్కా అరుపులు విన్న శామ్యూల్ లాండ్రీ గదిలో తాళం వేసి ఉంది. ఆ తర్వాత మోషే తన పేరు చెప్పి ఏడవడం వినిపించింది. గదిలోంచి బయటకు వచ్చి మేడపైకి పరిగెత్తిన తర్వాత గావ్రియెల్, రివ్కా కదలకుండా రక్తపు మడుగులో పడి ఉండటాన్ని గమనించింది, వారి పక్కన మోషే ఏడుస్తున్నారు, అతని ప్యాంటు రక్తంతో తడిసిపోయింది. దుండగులు లోపలే ఉండటంతో మోషేను పట్టుకుని నారిమన్ హౌస్ ఉద్యోగి ఖాజీ జాకీర్ హుస్సేన్ తో కలిసి భవనం నుంచి పారిపోయినట్లు శామ్యూల్ తెలిపారు.

దాడి తర్వాత

మోషే భారతదేశంలో ఉండకూడదని, అతనికి కుటుంబం ఉన్న ఇజ్రాయిల్ కు తరలించాలని చబాద్ ఉద్యమ నాయకులు నిర్ణయించారు. ఏదేమైనా, ఉద్యమం శామ్యూల్ ను తనతో పాటు రావడానికి అనుమతించాలని పట్టుబట్టింది, ఎందుకంటే, చబాద్ ప్రతినిధి ఇలా పేర్కొన్నారు: "ఈ సమయంలో బాలుడు ప్రతిస్పందిస్తున్నది ఆమె మాత్రమే." శామ్యూల్కు పాస్పోర్టు లేనప్పటికీ, మోషే మేనమామ రబ్బీ యిట్జ్చాక్ డోవిడ్ గ్రాస్మాన్, తన కొత్త జీవితాన్ని ప్రారంభించడంలో సహాయపడటానికి హోల్ట్జ్బర్గ్తో కలిసి ఇజ్రాయెల్కు రావడానికి వీసా పొందడానికి ఆమెకు సహాయం చేశారు. విదేశాంగ మంత్రి త్జిపి లివ్నీ నేతృత్వంలోని ఇజ్రాయెల్ ప్రభుత్వం శామ్యూల్ కు ఇమ్మిగ్రేషన్ హోదాను కల్పిస్తూ ప్రత్యేక వీసా మంజూరు చేసింది. మోషే తల్లిదండ్రుల అంత్యక్రియలకు హాజరైన కొద్ది సేపటికే వారు భారత్ నుంచి ఇజ్రాయెల్ కు బయలుదేరారు.

4 డిసెంబర్ 2008న, శామ్యూల్ సిఎన్ ఎన్ కు ఇచ్చిన ఇంటర్వ్యూలో ఆమె తన చర్యలలో హీరోయిజం కనిపించడం లేదని, మరింత మందికి, ముఖ్యంగా మోషే తల్లిదండ్రులకు సహాయం చేయగలిగితే బాగుండేదని తాను కోరుకుంటున్నానని చెప్పింది. దాడుల గురించి తనకు పీడకలలు కొనసాగుతూనే ఉన్నాయని ఆమె పేర్కొంది. శామ్యూల్ ఒక ఇంటర్వ్యూయర్ తో ఇలా అన్నారు, "నేను ఇక్కడ [ఇజ్రాయిల్ లో] ఉండటం చాలా ముఖ్యమని వారు చెప్పారు. నేను, నేను బిడ్డను జాగ్రత్తగా చూసుకుంటాను." భవిష్యత్తు ప్రణాళికల గురించి అడిగినప్పుడు, మోషేకు అవసరమైనంత కాలం తాను ఇజ్రాయెల్ లో ఉంటానని శామ్యూల్ చెప్పారు. "మోషే ఎంత చూశాడో, ఎంత తెలుసుకున్నాడో ఎవరికీ తెలియదు. టెర్రరిస్టులు కొట్టిన చోట అతని వీపు దెబ్బతింది. ఇప్పుడు నా సంరక్షణలో ఉంచబడిన ఈ బిడ్డ తన (తండ్రి) వలె పెద్దదిగా, ధైర్యవంతుడిగా ఎదగాలని నేను కోరుకుంటున్నాను. మోషే "పెద్దవాడయ్యే వరకు" అతనితో ఉండాలని తాను కోరుకుంటున్నానని శామ్యూల్ చెప్పారు, "దేవుని దయ వల్ల నేను దానిని చూడటానికి అక్కడ ఉన్నానని ఆశిస్తున్నాను. అంతే. నా మోషే బేబీకి నా ఆశీస్సులు.